Piše: Rubina Čengić
Medijska prava nacionalnih manjina u BiH nisu ispoštovana u skladu s međunarodnim standardima,pa je projekat “Slušaj manjinske jezike” koji je, uz podršku Evropske unije i Vijeća Evrope, u Tuzli i Prnjavoru realizovalo udruženje italijana “Rino Zandonai” u partnerstvu sa udruženjem Poljaka “Bolesławiec” vrijedan svake hvale. Kroz ovaj međuentitetski projekat, koji je trajao dvanaest mjeseci, kreirano je 18 radio-emisija koje su emitovane na dvije radio stanice i organizovan filmski festival na kojem je prikazano osam filmova na jezicima bosanskohercegovačkih nacionalnih manjina.
„Jezici su dio nacionalnog identiteta i zato ih treba sačuvati, pogotovo manjinske, jer izumiru – sada na svijetu imamo nešto više od 6.000 jezika, a za par godina će ih biti možda jedva dvije hiljade“, kaže saradnik na ovom projektu Rizah Sokoli iz tuzlanskog Udruženja Albanaca.
U BiH žive pripadnici 17 nacionalnih manjina i svi zajedno čine manje od jedan posto stanovništva, ali iz Okvirne konvencije za zaštitu nacionalnih manjina (FCNM) i Evropske povelje o regionalnim i jezicima manjina (ECRML) za BiH proizilaze određene obaveze među kojima su i medijski sadržaji o manjinama i na jezicima nacionalnih manjina. Ove obaveze se prvenstveno odnose na javne servise, pa je za njihovo nepoštovanje predviđena i mogućnost kazne u iznosu između 2.500 i 75.000 KM. No, prema Izvještaju „Mediji i nacionalne manjine“ koji su 2020. objavili Evropska unija i Vijeće Evrope, manjine su u pravilu nedovoljno prisutne u medijima, često su predstavljene na osnovu stereotipa, odnosno senzacionalistički prikazane kao problem u kontekstu vijesti i aktuelnosti. Mediji takođe ne uvažavaju na pravi način strukturalne nejednakosti i diskriminaciju kojoj su manjine često izložene.
Da bi prevazišli ovu prazninu, projekat “Slušaj manjinske jezike” je proizveo 18 radio-emisija koje su emitovane na Radio Tuzla i Radio Prnjavoru, potom ih je reemitovala RTV Kantona Tuzla, a ostaće trajno dostupne na YouTube-u.
https://www.youtube.com/channel/UCm39ZzCkpHFoIWjbxhtYlyQ
„Do sada ovo niko nije radio, u Bosni i Hercegovini nijedan javni emiter nema emisije na jezicima nacionalnih manjina što je obaveza i Bosne i Hercegovine i entiteta. U našim emisijama smo imali 36 gostiju i govorili na 17 različitih jezika. Govornike za neke jezike je bilo jako teško naći. Recimo Rusina je malo i ne govore svi svoj jezik jer su se integrisali s Ukrajincima, pa se tako i izjašnjavaju, ali mi smo uspjeli. Imali smo veliki interes medija, ne samo ovih koji su emitovali naše emisije, nego i drugih koji su preuzeli naše sadržaje, ali i onih koji su izvještavali o našim aktivnostima, a sada se pojavljuju novinari zainteresovani da sami, u saradnji s nama, kreiraju slične sadržaje“, priča voditelj projekta Tihomir Knežiček. On naglašava da BiH ima preporuke Vijeća Evrope da mora unaprijediti korištenje manjinskih jezika i ovaj projekat doprinosi realizaciji tih preporuka, posebno dio koji se odnosi na zastupljenost manjinskih jezika u medijima. Cijeni da je u vrijeme globalizacije i dominacije pojedinih jezika potreba očuvanja manjinskih jezika izuzetno izražena.
„To očuvanje se može postići tako da se manjinski jezici više slušaju i primjenjuju, da u školama organizuju kurseve, da se gledaju kinomatografije izvan engleskog govornog područja, ali je primarna obaveza da se jezik očuva u porodici – to je ključ“, kaže Knežiček.
Voditeljica ovih emisija na Radio Tuzli Indira Mehić kaže da su emisije “Slušaj manjinske jezike” bile dosta slušane i na radiju i na internetu i da je bilo vrlo zabavno raditi ih.
„U svakoj emisiji smo malo govorili o nekom od jezika, pa je neko pričao na tom jeziku, u pojedinim emisijama smo čitali dijelove knjiga na manjinskim jezicima, potom to prevodili… I mi koji smo radili na ovom sadržaju smo mnogo naučili, a saradnja s profesorom Knežičekom je bila veoma inspirativna“, kaže Mehić.
Smatra da bi u redovnim programskim aktivnostima bilo teško realizovati slične sadržaje jer nedostaje i ljudi i novca i vremena, a teško je i naći sagovornike.
„Vjerujem da bi to bio interesantan sadržaj i za one koji ne govore manjinske jezike, ali mislim da nedostaje i novca i tehnike i ljudi. Za ovaj projekat smo imali i finansijsku pomoć i pomoć profesora Knežičeka, ali bez toga bi ovo bilo vrlo teško uraditi“, kaže Mehić.
Filmovi na jezicima bosanskohercegovačkih manjina su prikazivani tokom juna, subotom poslijepodne, u prostoru Kamerne scene Doma mladih u Tuzli, kao i u Centru za kulturu u Prnjavoru. Publika je mogla vidjeti komedije, drame, trilere i artističke filmove na ruskom, turskom, njemačkom, ukrajinskom, poljskom, romskom, češkom i mađarskom jeziku.
„Interes publike je bio zadovoljavajući uzimajući u obzir da je zbog pandemije COVID-19 osjetno umanjena posjećenost programskim sadržajima ovakvog ili sličnog karaktera. U nekoliko navrata je lokalna televizija u cilju najave projekcija snimila i emitovala reportažu o projekcijama filmova i cjelokupnom projektu. Nismo imali problema s pravima za prikazivanje jer se nije radilo o komercijalnim projekcijama“, pojašnjava Senad Begović iz JU Centar za kulturu Tuzla koji je realizovao ovaj dio projekta.
Jedan od volontera na projektu Tomislav Durtka, inače stručni saradnik za nacionalne manjine u opštini Prnjavor i volonter u Udruženju Poljaka u Prnjavoru „Bolesławiec“, podsjeća da je njegov grad poznat kao „mala Evropa“ jer tamo žive predstavnici velikog broja nacionalnih manjina koji su sačuvali jezik i običaje.
„Predstavnici manjina su oduševljeni, ali i predstavnici konstitutivnih naroda jer su, kako kažu, čuli nešto novo o jeziku svojih sugrađana, običajima… ja inače često razgovaram s predstavnicima medija o medijskim sadržajima na jezicima nacionalnim manjina i o nacionalnim manjinama, ali oni kažu da nema finansijske podrške za to iako je naš projekat pokazao da postoji interes – Radio RTV kantona Tuzla je preuzeo naše emisije, a i mnogi drugi mediji su izvještavali o našim sadržajima“, priča Durtka. Smatra da u BiH ne postoji generalna inicijativa za zaštitu prava nacionalnih manjina i njihovih jezika.
„U nekim školama imamo nastavu na jezicima manjina, u Prnjavoru na primjer u školama imamo časove na ukrajinskom i talijanskom, a udruženje Poljaka organizuje časove poljskog jezika. Mislim da ovakve sadržaje nije problem organizovati u sredinama gdje postoji potreba ili se pojavi dovoljan broj zainteresovanih, ali nema generalne inicijative osim kada Vijeće Evrope i Evropska unija pozovu da se to uradi i tako skrenu pažnju i podsjete na obaveze, kao i na to da postoji potreba, ali i način kako da se to uradi“, kaže Durtka.
Partnerske organizacije na ovom projektu bile su i Udruženje Makedonaca iz Tuzle, Udruženje Roma „Romska djevojka-Romani Ćej“ i Udruženje Ukrajinaca UKPD „Taras Ševčenko“ iz Prnjavora.
Iako BiH na međunarodnom nivou ima obavezu da obezbjedi medijske sadržaje na manjinskim jezicima i o pravima manjina, jedini medij koji je u cijelosti posvećen pravima nacionalnih manjina i zaštiti manjinskog jezika je romski portal Udar što je dodatni dokaz da bi i institucije u sistemu vlasti i mediji u BiH trebali uložiti više truda i nastojati da očuvaju jezike manjinskih naroda u BiH dio kao kulturne i tradicionalne baštine ove zemlje.
Udruženje “Rino Zandonai” korisnik je zajedničkog programa Evropske unije i Vijeća Evrope „Horizontal Facility za Zapadni Balkan i Tursku 2019-2022“. Stavovi izraženi u ovom tekstu odgovornost su autora i ne predstavljaju zvanične stavove Evropske unije i Vijeća Evrope.
